Aktualności

Wszystkim Parafianom i gościom zyczymy błogosławionych Świąt Zmartwychwstania Pańskiego. Niech ten czas bedzie dla nas wszystkich nowym doświadczeniem Obecności Jezusa w naszych sercach

Serdecznie zapraszamy do uczestnictwa w rekolekcjach parafialnych.

Umiłowani Siostry i Bracia!

Każdego roku Bóg nam ofiarowuje święty czas Wielkiego Postu, abyśmy dobrze przygotowali się do Świąt Wielkanocnych. W bieżącym roku, dla naszej wspólnoty diecezjalnej, ten okres ma znaczenie szczególne: przygotowuje nas bowiem do owocnego przeżywania Kongresu Eucharystycznego. To Eucharystia jest miejscem nieustannego spotkania ze Zmartwychwstałym Panem. W Niej i przez Nią Chrystus zapewnia nas: „Ja jestem z Wami!” (Mt 28,20).

Liturgia słowa pierwszej niedzieli Wielkiego Postu stawia przed nami dwa obrazy biblijne, które wprowadzają nas w ten święty czas. Zarówno czytanie z Księgi Rodzaju, jak i fragment zaczerpnięty z Pierwszego Listu Świętego Piotra Apostoła nawiązują do obrazu arki, którą na rozkaz Boga sporządził Noe, aby zapewnić sobie i swoim bliskim ratunek przed słuszną karą, jaka spadła na ludzi za ich grzechy. Posłuszeństwo Noego, człowieka sprawiedliwego, sprawiło, że po niszczycielskim potopie Bóg raz jeszcze wyszedł naprzeciw człowiekowi z darem przymierza.

Drugim obrazem biblijnym, który ukazuje nam dzisiejsza Ewangelia, jest pustynia. Bóg wyprowadził na pustynię naród wybrany, aby przez nią poprowadzić go do ziemi obiecanej. Pustynia była miejscem próby i oczyszczenia. Była miejscem, w którym przez czterdzieści lat kształtowało się serce nowego ludu, już nie zastraszonych przez Egipcjan niewolników, ale wolnych potomków Abrahama, dziedziców Bożej obietnicy. Pustynia była miejscem nieustannego zmagania się zła z dobrem. Nowy lud kształtował się pośród różnego rodzaju doświadczeń, a jego pokarmem była manna, symbol Eucharystii. W dzisiejszej Ewangelii Chrystus wychodzi na pustynię i zaprasza także nas do pójścia z Nim. Zachęca, abyśmy podjęli walkę duchową i przeszli drogę wewnętrznego oczyszczenia. Owocem tego trudu jest pokój serca i przywrócony ład stworzenia. Z kuszonym, ale zwycięskim Chrystusem są, tak jak w ogrodzie rajskim, aniołowie i zwierzęta. Zwycięstwo Pana przynosi pojednanie w całym porządku stworzenia.

Kościół jest jak arka Noego. Jest schronieniem dla człowieka i miejscem formowania się ludu Bożego w drodze do wiecznej ojczyzny. Jego pokarmem już nie jest manna, ale Ciało i Krew Chrystusa, który daje siebie w Najświętszej Eucharystii.

To dzięki ofierze Chrystusa staliśmy się członkami tego nowego ludu, uczestnikami wspólnoty Kościoła, w której sam Chrystus żywi nas swoim Ciałem i Krwią. 2

Obecność Kościoła w świecie jest dla świata znakiem nadziei! Jest wielkim zaszczytem móc uczestniczyć we wsp ólnocie wiary ludzi wezwanych p rzez Chrystusa do udziału w Jego życiu. Królewska godność synów Bożych p rzynagla nas do odp owiedzialności za Kościół, do wsłuchiwania się w głos Ducha Świętego, odczytywania znaków czasu, do dialogu i p oszukiwania stojących p rzed nami p roblemów ze zrozumieniem dla p otrzeb wszystkich, ubogich i zasobnych, młodych i seniorów, bliskich i dalekich, do konieczności słuchania z szacunkiem innych. To sp otkanie i p ochylenie się z troską wobec wyzwań, p rzed którymi stoimy jako wsp ólnota, wymaga uznania Kościoła za nasz dom, za nasze miejsce w świecie, za Arkę bezp iecznego schronienia. Kościół nie jest dodatkiem do naszego życia, ale miejscem, gdzie rodzimy się, dojrzewamy, p rzeżywamy nasze człowieczeństwo i realizujemy nasze p owołanie. Kościół nie jest p oza nami. Jest wszędzie tam, gdzie my jesteśmy. W świecie, w którym żyjemy, mamy być znakiem i świadectwem obecności Boga. W nim, my chrześcijanie, jesteśmy wezwani, aby rozsiewać zapach królestwa Bożego.

Aby tak było, trzeba Kościół p okochać, zachwycić się nim, rozsmakować w jego p ięknie. Konieczne jest, aby p ogłębiać jego znajomość i w nim doświadczyć p rzynależności do wspólnoty wiary. Jest ona powołana do tego, aby dzielić się radością spotkania z Bogiem żywym i obecnym oraz dawać p oczątek nowej rzeczywistości, p odobnie jak ci, którzy p rzetrwali czas p otop u w arce Noego.

Gorąco zapraszam Was do podejmowania w waszych wspólnotach p arafialnych inicjatyw p ozwalających p rzeżywać i doświadczać obecności Chrystusa Zmartwychwstałego. Chodzi p rzede wszystkim o inicjatywy o charakterze modlitewnym, obejmujące adorację Najświętszego Sakramentu, modlitwę uwielbienia, p iękne i godne sp rawowanie liturgii oraz uczestnictwo w tradycyjnych formach modlitwy Kościoła. Serdecznie zap raszam Was do uczestnictwa w liturgii godzin, która jest wsp ólną modlitwą Kościoła, zwłaszcza zgłębiania tajemnicy Mszy świętej. Świadome i czynne uczestnictwo w liturgii p ozwoli nam cieszyć się obecnością żywego Chrystusa p ośród nas.

Chrystus, który zaprasza nas do uczestnictwa w Eucharystii, p ragnie nie tylko nas karmić swoim Ciałem i Krwią ale również p ragnie nas Nią p rzemieniać. Dlatego p odjęcie zap roszenia do ożywienia naszej wiary eucharystycznej nie może nie znaleźć swego dop ełnienia w dawaniu świadectwa p rawdziwości sp otkania z Chrystusem żywym. Autentyczne sp otkanie z Panem p rowadzi bowiem do p rzemiany naszego serca, do p oddania się odradzającej mocy Jego miłości. Eucharystia jest szkołą miłości Boga do człowieka i miarą odniesienie dla miłości ludzkiej.

Eucharystia czyni nas wrażliwymi na obecność Chrystusa pośród nas w bliźnich. Wszak to On p owiedział, iż cokolwiek uczynimy jednemu z Jego braci najmniejszych, 3

uczynimy to Jemu samemu (zob. Mt 25,40). Dlatego Eucharystia przynagla do dawania świadectwa. Wspólnota Kościoła jest pierwszym miejscem tego świadectwa. „Patrzcie, jak oni się miłują!”. To słynne zdanie jednego z Ojców Kościoła wyraża zdumienie pogan wobec jedności p ierwszych wsp ólnot chrześcijańskich. Wzajemna miłość, życzliwość i szacunek stanowiły zewnętrzne znaki jedności wsp ólnoty ludzi dzielących się Chlebem Eucharystycznym. Zdumienie, jakie zachowanie chrześcijan wzbudzało wśród p ogan, otwierało drogę do serca człowieczego i p rzygotowywało je na p rzyjęcie łaski rodzącej nowe dzieci Kościoła.

Żyjemy w czasach wielu napięć i związanych z nimi niep okojów i narastającego p oczucia strachu i zagrożenia. Tocząca się wojna w bliskim i dalszym sąsiedztwie naszego kraju, a także konflikty w naszym społeczeństwie, p owodujące p odziały także w rodzinach, nap ełniają nasze serca goryczą i zwątp ieniem.

Bóg jest wierny danemu słowu. On pragnie zbawienia człowieka i jego szczęścia. Eucharystia uczy nas drogi do jego osiągnięcia. Jest to droga szacunku dla każdego człowieka, droga wyciągniętej ręki w geście p rzebaczenia, p ochylenia się nad p otrzebującymi, wyrzeczenia się egoizmu, droga zdolności do ofiary.

Uczymy się tego we wsp ólnocie Kościoła. Uczymy się tego od Pana Jezusa obecnego w swoim Kościele, p rzychodzącego z darem samego siebie, p rzygarniającego do siebie wszystkich i każdego, kto p ozwoli Mu p rzygarnąć się do Jego serca.

Umiłowani w Panu!

Uczestnicząc we wsp ólnocie Kościoła, p ozwólmy Chrystusowi kształtować nasze serca. Uczmy się od Niego eucharystycznego stylu życia. Naśladujmy Go w geście wyciągniętych rąk, które p rzygarniają, błogosławią, łamią chleb i nim się dzielą.

Niech Pan, który zap rasza nas, abyśmy towarzyszyli Mu w wyjściu na p ustynię, p omoże nam dostrzec to, co najistotniejsze dla życia ukształtowanego p rzez Eucharystię. Niechaj podjęcie duchowej walki ze złem, z własnym grzechem, z tym co jest przejawem buntu wobec zbawczej woli Boga p omoże nam odbudować ład, pokój, harmonię i jedność, ku której Bóg nas zap rasza i p rowadzi.

Nie ulegajmy zwątp ieniu, niechaj nasze serca wyzwolą się z lęku. Bądźmy w świecie budowniczymi jedności. Starajmy się p rzezwyciężać to, co dzieli oddając się wielkodusznie budowaniu tego, co łączy i jest zaczynem odnowionej w Chrystusie wsp ólnoty. Świat, w którym żyjemy, p otrzebuje świadectwa nowego życia ukształtowanego w szkole Eucharystii. Nie zmienimy całego świata, ale możemy p róbować zmieniać rzeczywistość wokół nas. 4

Siostry i Bracia, niech w tym p ięknym i wzniosłym p owołaniu chrześcijańskim, w trudzie wielkop ostnego p ójścia śladami Chrystusa we wsp ólnocie Kościoła towarzyszy Wam moje p asterskie błogosławieństwo wspomagane modlitwą Biskupa Andrzeja.

Wasz Biskup

† Sławomir

Program Misji Świętych w parafii pw. św. Jadwigi w Zabrzu

17.09.2023 - 24.09.2023

Sobota 16.09.2023 Wigilia Dnia Pańskiego

18.00 Msza święta z kazaniem misyjnym

Niedziela 17.09.20223 - Bóg jest Miłością

Kazania misyjne rozpoczynające Misje na wszystkich Mszach świętych

Poniedziałek 18.09.2023 - Grzech i zbawienie w Jezusie Chrystusie

08.00 Msza święta z kazaniem misyjnym dla wszystkich

Po Mszy świętej Droga Krzyżowa wokół kościoła

16.30 Msza święta z kazaniem misyjnym dla młodzieży i bierzmowańców

19.00 Msza święta z kazaniem misyjnym dla wszystkich

Po Mszy świętej Droga Krzyżowa wokół kościoła

Wtorek 19.09.2023 Wiara i nawrócenie - Misyjna Uroczystość Pojednania

08.00 Msza święta z kazaniem misyjnym dla wszystkich

Misyjne nabożeństwo pojednania

19.00 Msza święta z kazaniem misyjnym dla wszystkich

Misyjne nabożeństwo pojednania

Po Mszy świętej adoracja Najświętszego Sakramentu

21.00 Apel Maryjny

Środa 20.09.2023 Życie wieczne

08.00 Msza święta z kazaniem misyjnym dla wszystkich

19.00 Msza święta z kazaniem misyjnym dla wszystkich

Po Mszy świętej adoracja Najświętszego Sakramentu

21.00 Apel Maryjny

Czwartek 21.09.2023 Jezus jest moim Zbawicielem

Misyjna uroczystość opowiedzenia się za Jezusem w trakcie każdej Mszy świętej

08.00 Msza święta z kazaniem misyjnym dla wszystkich

16.30 Msza święta z kazaniem misyjnym dla dzieci naszej parafii

19.00 Msza święta z kazaniem misyjnym dla wszystkich

Po Mszy świętej adoracja Najświętszego Sakramentu

21.00 Apel Maryjny

Piątek 22.09.2023 Jesteśmy w Kościele Chrystusa

Odnowienie Sakramentu małżeństwa w czasie każdej Mszy świętej

08.00 Msza święta z kazaniem misyjnym dla wszystkich

19.00 Msza święta z kazaniem misyjnym dla wszystkich

Sobota 23.09.2023 Maryja naszą Matką

08.00 Msza święta z kazaniem misyjnym dla wszystkich

10.00 Msza święta z kazaniem misyjnym i udzieleniem Sakramentu namaszczenia chorych

19.00 Msza święta z kazaniem misyjnym dla wszystkich

Po Mszy świętej wystawienie Najświętszego Sakramentu

21.00 Apel Maryjny

Niedziela 24.09.2023 Idźcie i głoście - Zakończenie Misji parafialnych

Podczas wszystkich Mszy świętych nauka misyjna.

Na Mszy świętej o godz. 12.00 uroczyste zakończenie Misji i poświęcenie nowego krzyża misyjnego

Spowiedź podczas Misji:

codziennie 30 minut przed każdą Mszą świętą oraz podczas Adoracji Najświętszego Sakramentu

Misje poprowadzą ojcowie redemptoryści: Przemysław Ilski i Witold Radowski.

Skład Parafialnej Rady Duszpasterskiej

(kadencja 2023-2028)

Z urzędu:

ks. Tomasz Sękowski - proboszcz

ks. Piotr Natkański - wikariusz

ks. Piotr Borowiak - wikariusz

Z nominacji:

Jan Dymkowski - nadzwyczajny szafarz Komunii Świętej

Waldemar Kramek - kościelny

Krystian Bajer - dyrektor Domu Caritas Nasza Rodzina

Eugeniusz Filipski - odpowiedzialny za wspólnotę Żywego Różańca

Łukasz Ulman - nadzwyczajny szafarz Komunii Świętej

Elżbieta Przybyła - kancelistka

Piotr Sznapka - organista

Z wyboru Parafian:

Katarzyna Mróz

Mirosław Dynak

Wiktoria Dynak

Antoni Strzoda

Dominika Mul

Stanisław Ulanicki

Kazimierz Gonsior

Jan Wacławczyk

Rafał Fieroch

Wanda Balcar

Proponowany skład Parafialnej Rady Duszpasterskiej

(kadencja 2023-2028)

Z urzędu:

ks. Tomasz Sękowski - proboszcz

ks. Piotr Natkański - wikariusz

ks. Piotr Borowiak - wikariusz

Z nominacji:

Jan Dymkowski - nadzwyczajny szafarz Komunii Świętej

Waldemar Kramek - kościelny

Krystian Bajer - dyrektor Domu Caritas Nasza Rodzina

Eugeniusz Filipski - odpowiedzialny za wspólnotę Żywego Różańca

Łukasz Ulman - nadzwyczajny szafarz Komunii Świętej

Elżbieta Przybyła - kancelistka

Piotr Sznapka - organista

Propozycje osób przedstawionych pod głosowanie przez Parafian:

Katarzyna Mróz

Michał Mróz

Mirosław Dynak

Wiktoria Dynak

Joanna Labriga

Antoni Strzoda

Dominika Mul

Wojciech Grzelak

Stanisław Ulanicki

Zygfryd Wilczek

Kazimierz Gonsior

Jan Wacławczyk

Rafał Fieroch

Wanda Balcar

Irena Pawelczyk

Jan Lang

Umiłowani Siostry i Bracia!

Bóg w swoim miłosierdziu nie pozostawia swego ludu pozbawionego Jego bliskości i łaski niezbędnej do osiągnięcia celu ziemskiego pielgrzymowania. „A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”. Tymi słowami zapewnia nas o tym Pan Jezus w dzisiejszej ewangelii.

Już w najbliższym tygodniu, w wigilię uroczystości Zesłania Ducha Świętego, doświadczymy Jego hojności: w naszej katedrze gliwickiej zostaną wyświęceni na prezbiterów trzej diakoni, synowie naszego kościoła lokalnego, Marek Czorny, pochodzący z parafii św. Jana Chrzciciela w Gliwicach-Żernikach, Łukasz Rasztar, z parafii Świętego Stanisława Kostki w Lublińcu i Paweł Pilśniak, którego parafią pochodzenia jest parafia Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w Gliwicach- Sikorniku. Jako kapłani zostaną posłani przez Boga do Kościoła, aby dawać świadectwo Jego bliskości, troski i szczodrobliwości.

Ich święcenia prezbiteriatu będą okazją, aby Bogu dziękować za każdego kapłana, ale równocześnie, aby błagać Pana żniwa, aby posłał na niwę Kościoła nowych żniwiarzy. Dar kapłaństwa jest bowiem przejawem czystej miłości Boga do swego Kościoła ale zarazem jest Jego odpowiedzią na naszą wiarę i rodzącą się z niej modlitwę, na nasze pragnienie życia łaską sakramentów świętych. Potrzebujemy kapłanów!

To w klimacie wiary, autentycznego poszukiwania Boga, miłości do Kościoła, szacunku do kapłanów, świadomości służby, do której Bóg powołuje w kapłaństwie ustanowionym, rodzi się w sercu młodego człowieka pragnienie pójścia za głosem Pana. Jeżeli prawdziwie wierzymy i z wdzięcznością przeżywamy naszą przynależność do Kościoła, jeżeli w naszych rodzinach i wspólnotach parafialnych szanujemy kapłaństwo, jeżeli kapłani z gorliwością służą Bogu i ludziom, dając świadectwo osobistej świętości, jeżeli jako wspólnota modlimy się z ufnością prosząc o nowe powołania, to Bóg nie pozostawia naszych próśb bez odpowiedzi.

Jakich kapłanów potrzebujemy dzisiaj?

Jest to pytanie niezwykle aktualne i wymagające odpowiedzi, która może każdemu z nas, członków wspólnoty Kościoła, kapłanom, osobom zakonnym i świeckim, pomóc w podejmowaniu trudu kształtowania własnych postaw i relacji z Bogiem i z innymi członkami ludu Bożego w taki sposób, aby stworzyć klimat i warunki, w których młodzi ludzie poszukujący drogi zrealizowania w pełni swej przyszłości zdobędą się na odwagę aby odpowiedzieć z radością: „Adsum! - Oto jestem, Panie!”

Często oczekiwania wobec nas, kapłanów, mogą być kształtowane przez modę czy przez aktualne trendy społeczno-kulturowe i niekoniecznie muszą całkowicie współgrać z proroczą misją urzędu kapłańskiego.

Papież Franciszek często przestrzega przed pokusą przeżywania kapłaństwa jako wypełnianiem pewnej funkcji, przed funkcjonalizmem, który niesie ze sobą niebezpieczeństwo życia kapłańskiego w oderwaniu od powołania chrzcielnego, tzn. od powołaniu do świętości.

W liście apostolskim na zakończenie Roku Jubileuszowego 2000 Novo millennio ineunte, św. Jan Paweł II zachęcając do podejmowania życia w świętości codziennej, przypominał, że „świętość – zarówno w życiu papieży, którzy są znanymi postaciami historycznymi, jak i w życiu skromnych wiernych świeckich i duchownych, pochodzących z wszystkich kontynentów globu – okazała się rzeczywistością, która lepiej niż cokolwiek innego wyraża tajemnicę Kościoła. To wymowne orędzie, przemawiające bez słów, jest żywym objawieniem oblicza Chrystusa. […] Tego dziedzictwa nie wolno roztrwonić, ale trzeba je uczynić przedmiotem nieustającego dziękczynienia i wytrwałego naśladowania”.

Powołanie do kapłaństwa nie jest wyborem zawodu. Jest to odpowiedź na zaproszenie Chrystusa. Warunkiem niezbędnym realizacji powołania jest zatem spotkanie z Panem, który powołuje do służby w swoim Kościele. Można poświęcić swe życie tylko dla Pana, który objawia swe oblicze. Wspólnota żyjąca świętością i podejmująca codzienny trud jej realizacji jest zatem miejscem, w którym młody człowiek może łatwiej dostrzec obecność Jezusa i usłyszeć Jego wezwanie: „Pójdź za mną!” To w takiej wspólnocie, powołany do kapłaństwa może nie tylko usłyszeć głos Pana, ale poczuć przynaglenie i zachętę do podjęcia wezwania patrząc na przykład świętości kapłańskiej w osobie towarzyszącego wspólnocie pasterza.

Warto przypomnieć podaną przez Franciszka definicję świętości kapłańskiej. Warto ją zapamiętać, gdyż może ona stanowić niejako miarę i wzornik dla naszych wyborów. „Być świętym – mówi Papież - oznacza upodobnić się do Jezusa i pozwolić, aby nasze życie było zgodne z Jego uczuciami”.

Życie każdego kapłana jest przede wszystkim historią zbawienia osoby ochrzczonej i dlatego, za świętym Janem Pawłem II należy nieustannie pamiętać, że każdy kapłan - tak jak Kościół - powinien pogłębić świadomość, że sam musi być nieustannie ewangelizowany (zob. Posynod. adhort. ap. Pastores dabo vobis, 25 marca 1992, 26). Jest to zaproszenie do przyjęcia postawy pokornego ucznia. To ona jest warunkiem, bez którego nie dokonamy prawdziwego postępu duchowego na drodze doskonałości chrześcijańskiej i bez której możemy stać się przeszkodą na drodze tych, których Pan powołuje do służby kapłańskiej w Jego Kościele.

Dzisiejszy świat, bardziej niż kiedykolwiek potrzebuje kapłanów świętych. Pragnąca świętości wspólnota Kościoła nie pozostanie bez odpowiedzi ze strony Boga, który posyła swoich kapłanów, aby służyli ludowi na drodze ku świętości sami podejmując trud w niej wzrastania.

W przeddzień święceń kapłańskich pragniemy zaprosić wszystkich, zwłaszcza młodych naszej diecezji do udziału w spotkaniu modlitewnym, które będzie miało miejsce w kościele św. Alberta Wielkiego obok kurii, w piątek 26 maja o godzinie 19:30. Będzie to okazja, aby wyrazić naszą bliskość wobec Marka, Łukasza i Pawła oraz prosić o nowe powołania kapłańskie i zakonne.

Drodzy Siostry i Bracia! Zapraszając Was do udziału w tych wydarzeniach - osobiście lub łącząc się modlitewnie we wspólnotach parafialnych -, pragniemy, aby zbliżające się święcenia do prezbiteratu naszych trzech braci stały się okazją do przeżycia na nowo naszego osobistego i wspólnotowego powołania do świętości. Prośmy Pana żniwa, aby posłał świętych kapłanów, którzy będą w Jego ręku budowniczymi wspólnoty świętych.

Na czas radości i wdzięczności wobec Boga, który nie pozostawia naszych próśb bez odpowiedzi i na czas codziennego podejmowania trudu wzrastania w świętości z serca Wam błogosławimy!

Wasi biskupi Sławomir i Andrzej

Statut Parafialnej Rady Duszpasterskiej diecezji gliwickiej

1. Celem Parafialnej Rady Duszpasterskiej (PRD) jest wspomaganie proboszcza, jako jej przewodniczącego, w sprawach dotyczących całokształtu życia parafialnego.
2. Kadencja PRD trwa 5 lat.
3. Członkiem PRD może zostać jedynie katolik, zaangażowany w życie parafii oraz posiadający społeczny autorytet.
4. Członkowie PRD powinni być dobierani według kryteriów: reprezentatywności, kompetencji oraz przydatności.
5. Proboszczowi, po konsultacji z dotychczasowymi członkami PRD, przysługuje prawo prezentacji całej wspólnocie parafialnej kandydatów na członków nowej PRD.
6. Ilość członków PRD powinna być adekwatna do wielkości parafii:
   1. maksimum 10 członków w parafiach do 2 tys. wiernych,
   2. maksimum 15 członków w parafiach do 5 tys. wiernych,
   3. maksimum 20 członków w parafiach do 10 tys. wiernych,
   4. maksimum 30 członków w parafiach powyżej 10 tys. wiernych.
7. W skład PRD wchodzą członkowie:
   1. z urzędu
      • kapłani pracujący w parafii oraz rektorzy kościołów znajdujący się w jej granicach
      • przedstawiciele zgromadzeń zakonnych i instytutów świeckich zamieszkujących
        i pracujących na terenie tej parafii
   2. z nominacji:
      • przedstawiciele parafialnych grup, stowarzyszeń i ruchów jak: nadzwyczajny szafarz udzielania Komunii świętej, katecheta, Caritas, KSM, duszpast. rodzin, SRK itp.
      • inni parafianie dobrani ze względu na ich zaangażowanie w parafii oraz kompetencje zawodowe
   3. z wyboru parafian.
8. Członkowie PRD z poprzedniej kadencji mogą być ponownie wybrani. Należy przestrzegać zasady, że po udziale w dwu kolejnych kadencjach PRD, dany członek nie powinien być członkiem rady z wyboru.
9. W skład PRD przynajmniej połowa członków wchodzi z wyboru parafian.
10. Członkowie PRD powinni utworzyć sekcje odpowiedzialne za poszczególne odcinki życia parafialnego. Należy powołać następujące sekcje:
    1. katechetyczno - młodzieżową
    2. charytatywną
    3. liturgiczną
    4. ekonomiczno - gospodarczą i inne
11. Sekcji ekonomiczno - gospodarczej przysługują kompetencje Parafialnej Rady Ekonomicznej określone przez oddzielne przepisy diecezjalne.
12. W uzasadnionym przypadku, proboszcz po konsultacji z dziekanem, może odwołać członka Rady i na jego miejsce powołać inną osobę. W przypadku odejścia członka Rady z wyboru na skutek śmierci, rezygnacji przyjętej przez Radę lub niemożliwości wykonywania funkcji, w jego miejsce wchodzi ten, który otrzymał kolejno największą ilość głosów uwidocznioną w zestawieniu powyborczym. Na rozwiązanie całej PRD przed upływem kadencji proboszcz musi uzyskać pisemną zgodę Kurii Diecezjalnej.
13. Z chwilą wakansu na urzędzie proboszcza, działalność PRD ulega zawieszeniu. Nowy proboszcz, po upływie miesiąca czasu od objęcia parafii, może w razie potrzeby wystąpić do Kurii Diecezjalnej o rozwiązanie dotychczasowej PRD i o powołanie jej nowego składu.
14. Przynależność do PRD jest funkcją honorową i z racji jej pełnienia nie należy się żadne wynagrodzenie.
15. Zebrania PRD zwołuje proboszcz (przynajmniej 4 razy w roku) i im przewodniczy. Poszczególne sekcje - w miarę potrzeb - powinny spotkać się częściej. Rada posiada jedynie głos doradczy.
16. Ewentualne nieporozumienia powstałe między PRD, a proboszczem rozstrzyga Dziekan. Władzą odwoławczą od decyzji Dziekana jest Kuria Diecezjalna.
17. Członkowie PRD mają obowiązek wspierania proboszcza w poczynaniach związanych z prowadzeniem parafii.
18. Proboszcz powinien przedstawić PRD inicjatywy duszpasterskie i gospodarcze oraz zasięgnąć opinii na ich temat. Podjęte inicjatywy Rada powinna wspierać i pomagać w ich realizacji.
19. Członkowie PRD powinni troszczyć się o pogłębienie swojej formacji zgodnie z nauką Kościoła, poprzez obowiązkowe uczestniczenie w spotkaniach ogólnodiecezjalnych, rejonowych lub dekanalnych, służących temu celowi.
20. Ważniejsze ustalenia PRD winny być podane do wiadomości całej wspólnocie parafialnej.
21. Członkowie PRD składają na ręce proboszcza przyrzeczenie wykonywania swojej posługi zgodnie ze swoim sumieniem oraz przepisami prawa kanonicznego.
22. Z każdego posiedzenia PRD należy sporządzić protokół. Protokoły przechowuje się w kancelarii parafialnej. Podlegają one wizytacji dziekańskiej i biskupiej. Kserokopie protokołów przesyłane są do Wydziału Duszpasterskiego Kurii Diecezjalnej
23. Członkowie PRD spotykają się z biskupem przeprowadzającym wizytację kanoniczną
    i informują go o sprawach związanych z działalnością parafii.
24. Jednocześnie odwołuje się, zgodnie z wcześniejszymi postanowieniami, Statut Parafialnej Rady Duszpasterskiej diecezji gliwickiej z dnia 19 grudnia 1992 r. (Por. WDG 1(4) 1993 s.66-68)
25. Powyższy Statut zatwierdzam do odwołania

Gliwice dnia 16 grudnia 1997 r.

+ Jan Wieczorek

Biskup Gliwicki

W dniu dzisiejszym Nuncjatura Apostolska w Warszawie ogłosiła, że nowym biskupem gliwickim zostanie ks. prałat dr Sławomir Oder.

Życzymy Wam, aby światło bijące z Betlejemskiego  żłóbka rozświetliło mroki serc.

Niech Nowonarodzony Zbawiciel świata rozpromieni nasze dusze swoją Obecnością!!